Benim Cici Silahım Belgesel Filmi Gala Gecesi

 

 

Savaşın, acı tadının sindiği bu gecede; çocuklarımıza, barış umudunun asla tükenmeyeceğine dair bir mesaj vermek üzere toplandık. İnsan yaşamının değerini vurgulamak için buradayız.

 

Yeni bir savaş; geçmişte yaşanan acıları inkar etmek ve tarihin tekerrürden ibaret olduğunu kabullenmektir. Geçmiş tecrübelerden ders almamak,   acıyı ve insanın onuruna yakışmayan sefaleti yaşamışlara saygısızlıktır.  Kaldı ki; her yeni savaş, geçmişte yaşanan savaşların, dünyanın geleceğine kalıcı bir barış tayin etmediğinin, aksine barışa yeni bir çelme takmak olduğunun göstergesidir. Bitmez tükenmez savaşlar neticesinde, toplumlar ideallerini kaybetmişler, bireyler başarıları sistematik çalışmalarda değil, rastlantılarda aramaya başlamışlardır. Maddi, manevi, kültüre, sanata ve akla dair herşey gelişmekten yoksun bırakılmıştır. Gelişen tek şey maalesef şiddet kültürsüzlüğüdür.

 

Dostlarım,Suçu kimsede aramıyalım, aynaya bakalım. Kısaca ‘vah vah çok acı’ demekle yetindiğimiz ve maalesef tepkisiz kaldığımız, binlerce mağduriyete sebep veren kendi içimizdeki bireysel silahlanmaya bakalım. Yıllardır içimizde süregelen ve giderek artan bir ivme gösteren; dostun dostuna, evladın anaya babaya, komşunun komşusuna çektiği silahı hatırlıyalım.

 

Bugün, ‘Savaşa Hayır’ çağrısında bulunanların samimiyetlerine inanarak, önce kendi toplumlarında barışa sahip çıkmalarını, barışı özendirmelerini dilerim. Şiddete karşı çıkmak için adının “Savaş” olması gerekliyse, toplumumuzda yaşadığımız bireysel silahlanmadan da “Adı Konulmamış Savaş” olarak bahsedebiliriz. Bunun bir varsayım olmadığı elimizde ki şu veriyle sabittir.  Her yıl savaşlarda yaklaşık 300.000 insan ölmektedir. Barışın hüküm sürdüğüne inanılan, savaşsız bölgelerde ise bu sayı 200.000 bireysel ateşli silahlarla yok olan insan hayatıdır.

 

Bu korkunç ve vicdan sızlatan rakkamlara inanası gelmiyor insanın. Bireysel silahlarla, dünyada gizli, hissedilmeyen, farkedilmeyen, ancak sonuçları korkunç olan savaş ötesi birşeyler daha yaşanıyor.

 

Dünya barışının temeli önce bireylerin silahsızlanmasıyla atılabilir. Kendi yurttaşının hak ve hukukuna saygı göstermeyenlerden başka toplumların hak ve hukukuna saygı göstermesini beklemek hayalcilik olur.   

 

Bu günlerimizin havası çoklukla kötümser olsa bile, biz hala bir demokrasi ülkesiyiz. Nereye gittiğimiz ve "demokrasimizle ne yapmayı" umut ettiğimiz, üzerinde ciddi şekilde düşünmeye değer bir konudur. Hiçbir yere varmayan yollarda vakit kaybetmek yerine toplumdaki her türlü sorunun reçetesi olarak, bireyler arasında barış kültürünün geliştirilmesi gereklidir.

 

Sizler bu akşam burada barış kültürüne olan inancınız için toplandınız. Birlikteliğimizin, kuruluşunun 10. yılında da Umut Vakfı’na verdiğiniz desteğinizin, toplumun her kesimine ulaşacağına inancım sonsuzdur.

 

Hepinize, saygıdeğer konuşmacılara ve “Bowling for Columbine / Benim Cici Silahım” belgeseli ile bizleri buluşturan Umut Sanat’a teşekkür ederim.

 

Albert Einstein’ın yıllar önce dediği gibi “Barış güç göstererek sağlanmaz, barış uzlaşarak kazanılır.”

 

Onun için “Bireysel silahlanmaya hayır, savaşa hayır” diyoruz.

 

Umut dolu yarınlara ....